Opis
Pierwsi Polacy, deportowani przez Niemców na roboty przymusowe, przybyli do Wrocławia pod koniec 1939 roku. W kolejnych latach ich liczba systematycznie wzrastała, osiągając kulminację po po upadku powstania warszawskiego. Poddawani segregacji i umieszczani w obozach przejściowych trafiali następnie do właścicieli fabryk, gospodarstw czy dużych przedsiębiorstw. Przymus pracy obowiązywał już od dziesiątego roku życia. Ograniczeni surowymi zakazami nie mogli organizować spotkań ani mówić po polsku. Za nieprzestrzeganie reguł groziły okrutne kary, łącznie ze śmiercią. Przetrzymywani w straszliwych warunkach, kiepsko odżywiani i pilnowani przez strażników przymusowi pracownicy nie pozwalali się jednak złamać. Często pomagali sobie wzajemnie i kultywowali narodowe tradycje.
Janusz Sozański
reżyseria
