Opis
Dokument poświęcony jest życiu wybitnego reżysera teatralnego, dramatopisarza oraz poety - Helmutowi Kajzarowi (1941 - 1982). O jego osobowości, poglądach na sztukę i świat opowiadają najbliżsi, przyjaciele, współpracownicy, w tym aktorzy Teatru Współczesnego we Wrocławiu, gdzie wystawił wiele swoich sztuk, także we własnej reżyserii. U podnóża najstarszej świątyni ewangelickiej wzniesionej w Polsce Jerzy Kronholc mówi o klimacie duchowym, w którym Kajzar wzrastał. Obaj spędzali wakacje w Cieszynie na rozmowach i lekturach. Żona Jolanta Lothe opowiada o ich kolejnych spotkaniach - w szkole teatralnej, w "Syrenie" i w teatrze Józefa Szajny, gdzie razem pracowali. Ona była już wtedy znaną aktorką, on młodym reżyserem. Adam Hanuszkiewicz widzi w nim najwybitniejszego reżysera, z jakim się zetknął. Zdzisław Wardejn wspomina, że spotkania z Kajzarem były dla niego jak nieustanne egzaminy. W domu pozostały taśmy magnetofonowe z jego nagranym głosem, rozmowami z córką Paulą. Andrzej Titkow wykorzystał fragmenty przedstawień "Paternoster" (reż. Jerzy Jarocki), "Villa dei miseri" (reż. Helmut Kajzar), "Gwiazda" (reż. Zdzisław Wardejn), fragmenty wypowiedzi Kajzara i jego tekstów teoretycznych, m.in. Manifestu Teatru Meta-Codziennego, oryginalną muzykę Piotra Mossa do spektaklu "Villa dei miseri", wiersz Tadeusza Różewicza "+ + + (pamięci Helmuta Kajzara)", zdjęcia, archiwalne nagrania.
Andrzej Titkow
reżyseria
