Opis
Szczepko (Kazimierz Wajda) i Tońko (Henryk Vogelfänger), robotnicy lwowskiej fabryki grających lalek Juliana Dalewicza (Aleksander Żabczyński), zostają wyrzuceni z pracy. Przyjaciele złamali bowiem obowiązujący w zakładzie zakaz śpiewania piosenek. Wkrótce, w parku znajdują porzucone niemowlę i postanawiają się nim zaopiekować. Dziecko nie pozostaje jednak długo w ich rękach - na skutek zabawnego zbiegu okoliczności, trafia do przybyłej właśnie do Lwowa Wandy Ruczyńskiej (Loda Niemirzanka), którą stryj (Antoni Fertner) ma zamiar wydać za Dalewicza. Wanda, której nie podoba się surowy i staromodny Julian, oznajmia Ruczyńskiemu, że to jej dziecko, dzięki czemu udaje jej się zerwać zaręczyny. Tymczasem Szczepko i Tońko, nie mają zamiaru rezygnować z opieki nad maluchem. Przyjaciele wędrują więc za Ruczyńskimi aż do Warszawy. W stolicy pojawia się również zupełnie odmieniony Dalewicz, któremu udaje się w końcu zdobyć serce i rękę Wandy. Po wielu perypetiach dziecko zostaje u stryja, który w międzyczasie pokochał je jak własne. Szczepko i Tońko, świadomi, że Ruczyński, jako człowiek zamożny, może zapewnić maluchowi lepszą niż oni przyszłość, wracają do Lwowa.
Henryk Vogelfänger
jako Tońko
Kazimierz Wajda
jako Szczepko
Loda Niemirzanka
jako Wanda
Aleksander Żabczyński
jako fabrykant Julian Dalewicz
Antoni Fertner
jako Ruczyński
Stanisław Sielański
jako woźny Hipek
Wanda Jarszewska
jako żona Ruczyńskiego
Michał Waszyński
reżyseria
