Ewa Iżykowska

Ewa Iżykowska (ur. 5 września 1955 w Olsztynie) – polska śpiewaczka (sopran, mezzosopran), aktorka. Ukończyła Akademię Muzyczną im. F. Chopina w Warszawie, gdzie studiowała śpiew solowy, oraz Państwową Wyższą Szkołę Teatralną im. A. Zelwerowicza w Warszawie, uzyskując dyplom z wyróżnieniem. Jako śpiewaczka pracowała pod kierunkiem prof. Lidii Małachowicz, prof. Kazimiery Goławskiej, prof. Ewy Wdowickiej. Kontynuowała swoje studia w Accademia Chigiana w Sienie, Włochy pod kierunkiem Giorgio Favaretto, oraz Ettore Campogagliani. Następnie studiowała w mediolańskiej La Scali pod kierunkiem Gulietta Simionato, Eduardo Muellera, oraz Antonio Tonini. W 1981 r. zadebiutowała na scenie La Scali w tytułowej roli w operze Rita Donizettiego. W tym okresie po wygranym konkursie wzięła udział we włoskim letnim staggione w mieście Alessandria, gdzie wykonywała partię Fiordiligi w operze Cosi fan tutte Mozarta, pod batutą Eduardo Mullera, z Mauro Trombetta, w roli Don Alfonso. Jest laureatką szeregu krajowych i międzynarodowych konkursów jak: Ogólnopolski Konkurs Muzyki K. Szymanowskiego, Belvedere w Wiedniu, czy Mozart Competition w Alessandri, Włochy. W Polsce zadebiutowała w 1979 r. partią Fiordiligi w operze Cosi fan tutte Mozarta w Teatrze Muzycznym w Słupsku pod dyr. Grzegorza Nowaka, w reżyserii reż. Ryszarda Peryta. W 1981 r. wzięła udział w prawykonaniu opery Zbigniewa Rudzińskiego Manekiny w Operze Wrocławskiej pod dyr. Roberta Satanowskiego, w reż. Marka Weiss-Grzesińskiego. Od 1982 r. związała się z Teatrem Wielkim w Poznaniu. Stworzyła kreację Violetty – w Traviacie Verdiego, Rozalindy – w Zemście nietoperza J. Straussa, Blondy – w Uprowadzeniu z seraju Mozarta, Michaeli – w Carmen Bizeta, Liu – w Turandot Pucciniego, Lisy – w Krainie Uśmiechu Lehara, Arseny – w Baronie Cygańskim J. Straussa, Musette i Mimi – w Cyganerii Pucciniego, czy Hodel – w Skrzypku na dachu. Otrzymała nagrodę miasta Poznania dla Młodych Twórców Sztuki w tym samym roku co Jan A. P. Kaczmarek, z którym w tym okresie nagrała płytę Kometa Halleya. W 1986 r. zadebiutowała na scenie wiedeńskiej Kammeroper rolą Neddy w Pajacach Leoncavalla, w reżyserii Georga Tabori. Przedstawienie to zostało uznane przez krytykę wiedeńską jako przedstawienie roku 1986. Następne role w wiedeńskiej Kammeroper to Hrabina – w Weselu Figara Mozarta, Dorlisca – w operze Rossiniego Torvaldo e Dorlisca, oraz Violetta w Traviatcie Verdiego. W latach 1987-1991 była solistką opery w Luzernie w Szwajcarii. Na deskach tej opery śpiewała takie partie jak Hrabina – w Weselu Figara Mozarta, Poppea – w Koronacji Poppei Monteverdiego z tenorem Ramonem Vargas w parii Nerona, Adriany w operze Adriana Lecouvreur F. Cilei, pod dyrekcją M. Viottiego, Tatiany – w Eugeniuszu Onieginie Czajkowskiego, Blanche – w Dialogach Karmelitanek Poulenca, Saffi – w Baronie Cygańskim J. Straussa oraz Hanny Glawari – w Wesołej wdówce Lehara. W roku 1991 rozpoczęła ponownie współpracę z Teatrem Wielkim w Poznaniu, jak również z Teatrem Wielkim w Warszawie, Operą Wrocławską i Operą Krakowską, gdzie zaśpiewała partie w operach R. Straussa: Salome – w operze Salome, Marszałkowa – w Kawalerze srebrnej róży; w operach Pendereckiego: Benigna – w Czarnej masce, Ewa – w Raju utraconym, Matka Joanna od Aniołów – w Diabłach z Loudun. Pojawiła się również jako Ligia – w Quo vadis Nowowiejskiego, Fedora – w operze Fedora Giordana, Tosca w operze Tosca Pucciniego, Tatiana w operze Eugeniusz Oniegin Czajkowskiego, Mimi oraz Musette w operze Cyganerii Pucciniego, Flora – w operze Chopin G. Orefice, Galina – w operze Galina M. Landowskiego oraz Rachela – w operze Żydówka Halevego. W tym też okresie Ewa Iżykowska stała się odtwórczynią monumentalnych form oratoryjno-kantatowych jak: Requiem Verdiego, VIII Symfonia Mahlera – partia I, II i III sopranu, Cztery ostatnie pieśni, R. Straussa, III Symfonia H. M. Góreckiego, Te Deum, Dies Irae, Jutrznia, Siedem bram Jerozolimy – K. Pendereckiego, IX Symfonia oraz Missa Solemnis – Beethovena, XIV Symfonia – Szostakowicza. Swoje zainteresowania skłania również ku kameralistyce i tak w latach 2000-2002 odbyła światowe tournée z recitalami Chopin, Paderewski – pieśni, oraz Od baroku do jazzu. W roku 2000-2001 wzięła udział w realizacji opery Manekiny Z. Rudzińskiego w Teatrze Wielkim w Warszawie. W roku 2005 wystąpiła jako Tosca w operze Tosca w Korei Południowej. Współpracowała ze znakomitymi pianistami jak Krzysztof Jabłoński, Marek Mizera, Jerzy Maciejewski, Janusz Olejniczak, Marek Drewnowski, Caroll Hague, Vincenzo Scalera oraz Giorgio Favaretto. Pracowała również z wybitnymi dyrygentami jak J. Gielen, Marcello Viotti, Eduardo Mueller, Grzegorz Nowak, Krzysztof Penderecki, Antoni Wit, Jacek Błaszczyk, Karol Stryja, P. Romansky, Jacek Kasprzyk, Oliver Quendet, Gabriel Chmura i inni. Występowała na scenach koncertowych i operowych z tak wybitnymi artystami jak: Ramon Vargas, Mauro Trombetta, Reinhardt Brussman, Louis Gentile, Ivonne Naef i inni. Przez szereg lat uczestniczyła w prawykonaniach i wykonaniach utworów kompozytorów współczesnych takich jak Ottavio Vasquez, Jan A. P. Kaczmarek, Zbigniew Rudziński, Stanisław Moryto, Krzysztof Penderecki, Henryk Mikołaj Górecki. Dokonała szeregu nagrań dla Polskiego Radia, Rado Vaticano, Radia Swiss Romande (Il Signor Brushino Rossiniego, dyr. Marcello Viotti), radia i telewizji rosyjskiej (Jutrznia Pendereckiego) oraz telewizji: filipińskiej, brazylijskiej, koreańskiej, jak również dla telewizji włoskiej RAI (Cosi fan tutte Mozarta), oraz telewizji austriackiej ORF (Dies irae Penderckiego, dyr. J. Gielen oraz Pajacach Leoncavalla, reż. Georg Tabori). Brała udział w światowych transmisjach radiowych: Diabły z Loudaine oraz Czarna maska Penderckiego, II Symfonia oraz VIII Symfonia Mahlera. Poświęca się również pracy pedagogicznej. Jest profesorem Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie. Przez 4 lata pracowała w Korei Południowej gdzie była dyrektorem programu Keimung – F. Chopin Academy of Music na Keimyung University. Prowadziła Master Class w USA, Włoszech, Korei Południowej w Austrii oraz w Polsce. Współpracuje jako konsultant wokalny z teatrami dramatycznymi i muzycznymi, wydawnictwami płytowymi oraz filmowymi. Jest również wykładowcą w Polskiej Akademii Nauk. W 2011 otrzymała odznakę honorową „Zasłużony dla Kultury Polskiej”. W 2012 wybrana na prorektora Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie na czteroletnią kadencję. Wikipedia